Het was de tweede keer dat ik met Team Cranked op trainingsweek ben geweest, waardoor ik deze keer mij meer vertrouwd voelde. Ik was dit jaar met een klein team van drie man, wat de sfeer echt persoonlijk maakte. Iedereen kende elkaar goed en we hadden al eerder samengewerkt, dus de onderlinge steun was meteen merkbaar. We waren niet zomaar een groep renners, we waren echt een team, en dat maakte het allemaal net iets specialer.
De eerste dagen waren intens, zoals altijd op trainingskamp. We zaten de hele dag op de fiets, vaak 3 tot 4 uur lang en er stonden flinke beklimmingen op het programma. Gelukkig ging het klimmen mij goed af. De steile hellingen die de meeste mensen zouden afschrikken, waren voor mij juist een kans om mijn kracht te tonen. Ik voelde me sterk tijdens de beklimmingen en genoot van de uitdagingen die de bergen boden. Soms merkte ik dat ik iets sneller was dan de anderen, maar ik wachtte altijd even op mijn teamgenoten, want we waren er om dit samen te doen.
Wat ik echt fijn vond, was de samenwerking in ons kleine team van drie. We moedigen elkaar constant aan, vooral op de zware momenten. Als een van ons het moeilijk had, was het vanzelfsprekend dat de anderen even de handen uit de mouwen staken om te helpen. Zelfs als ik voorlag tijdens de klim, voelde het altijd goed om samen te strijden en samen de top te bereiken. Het was niet alleen mijn overwinning, maar van ons allemaal. De sfeer in het team was echt top, dat maakte de intensieve uren op de fiets een stuk makkelijker.
’s Avonds was het weer tijd om goed bij te tanken. We aten gezond, zoals pasta en rijst, met veel groenten en eiwitten om onze energie weer op te laden. Na een lange dag trainen, smaakte het eten altijd geweldig. We zaten samen rond de tafel, deelden ervaringen en lachten om de grappige momenten van de dag. Het was mooi om te merken dat de dagen niet alleen draaiden om het fietsen, maar ook om het plezier dat we samen hadden, zowel op als naast de fiets.
De klimtraining was de focus van dit kamp, hierbij merkte ik dat mijn techniek en kracht echt vooruit zijn gegaan. Het was niet altijd makkelijk, de bergen in Spanje kunnen behoorlijk gemeen zijn, maar de voldoening die ik voelde toen ik boven kwam, maakte alles goed. Naast het trainen was het herstel ook belangrijk, daarom waren de rustmomenten, samen met het eten en de gesprekken, voor mij belangrijk zodat ik de volgende dag er weer vol tegenaan kon.
Wij sloten de week af met een wedstrijd op de mountainbike, dit in de plaats waar wij verbleven. Het was een parcours dat niet heel technisch is. Echter veranderde de moeilijkheidsgraad van het parcours snel aangezien het op de dag van de wedstrijd veel regende. Het parcours was spekglad en vroeg een hoop concentratie, vooral in een startveld van 166 man. Ik mocht als 130ste starten en ben in de wedstrijd opgeschoven naar een 79ste plek. Tevreden en heel vies kwam ik over de finish, maar zo heb ik de week wel leuk afgesloten en waarbij mijn passie echt tot uiting kwam.
Na 23 uur op de fiets te hebben gezeten, verspreid over zeven dagen en met een mountainbikewedstrijd in de benen, voelde ik mij sterker dan de week ervoor. Het trainingskamp had mij niet alleen fysiek uitgedaagd, maar ook mentaal. De dagen waren lang, maar het was elke seconde waard. We hebben als team echt alles uit onszelf gehaald, en dat vond ik het mooiste van deze week. We waren als drie mannen sterker geworden, zowel op de fiets als in een team. En dat gevoel van samen sterker zijn, was alles wat ik nodig had om het kamp als een groot succes te zien.
